About
คำถามแรก คือ เราจะรู้จักกันไปทำไม? จำเป็นแค่ไหนที่เราต้องรู้จักกัน? เราเองยังอดถามตัวเองบ่อยครั้งไม่ได้ว่า การรู้จักชื่อเสียงเรียงนามนั้นใช่สารัตถะที่แท้หรือไม่ (อย่างใครหลายคนตั้งคำถามว่า “ชื่อนั้นสำคัญไฉน” และใครคนหนึ่งตอบว่า “หากไม่มีชื่อจะเรียกฉันว่าอย่างไร” ) การได้รู้จักความคิดความอ่านของใครสักคน คือ การได้รู้จักตัวตนคนนั้นโดยแท้จริงใช่หรือเปล่า ..เราไม่รู้
บล็อกหรือเว็บนี้เน้นพูดคุย บอกเล่าประสบการณ์ มุมมองและความคิดของผู้เขียน หากท่านยินดีจะรู้จักตัวตนของชายคนนี้โปรดอ่านย้อนหลังบทความต่างๆ ที่ได้เขียนไปแล้วก่อนหน้า และติดตามอ่านในลำดับถัดไปที่จะมีมา ประเด็นเขียนอาจผูกกับสถาณการณ์บ้านเมือง-การเมือง หรือเป็นเรื่องนอกประเด็นที่เก็บจากประสบการณ์ชีวิตของคนที่อาจจะยังเห็นโลกไม่มากพอ แต่หลายเสี้ยวส่วนเป็นประสบการณ์ที่พบเจอจริง และคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ ผิดหรือถูกอาจเป็นอีกด้านหนึ่ง
ผมยินดีรับทุกความคิดและความเห็นความ เพื่อขยายฐานข้อมูล-ความรู้ มุมมองและแง่คิด แต่โปรดรับรู้ว่าผมเป็นเด็กชนบท เติบโตมาในสภาพแวดล้อมชนบทที่สมัยเด็กไม่มีไฟฟ้าเข้า ตามแต่ตะเกียงน้ำมันก๊าด เดินตีนเปล่าไปเรียนบนถนนลูกรัง ที่คนเมืองอาจมองว่านั่นคือความลำบากยากแค้น ขณะผมเห็นเป็นธรรมดา ผมโตและคุ้นเคยกับวัฒนธรรมใต้ (นคร) ที่พูดจาโผงผางตรงไปตรงมา เสียงดัง เข้มและห้วน แต่ไม่คุ้นชินและไม่รับภาษาสัตว์เลื้อยคลานของคนกรุงเทพ ดังนั้น เพื่อการสื่อสารกันที่ราบรื่นกรุณางดใช้ภาษาดังกล่าว อย่าให้เด็กบ้านนอกที่พลัดหลงมาอยู่เมืองกรุงอย่างผมมองไปยังท่านด้วยสายตาอีกแบบและไม่เห็นคุณค่าในความคิดเห็น
หากต้องการคบหากันฉันมิตร โปรดใช้โค้ดสำหรับแบนเนอร์ด้านล่างเพื่อการเชื่อมโยง (ขอรบกวนแจ้งกลับผ่านเมลมาที่ contact[at]ชื่อโดเมนเว็บนี้นะครับ – การติดต่อกันผ่านเมลโปรดงดเว้นการส่งเมลฟอร์เวิร์ดไม่ว่ากรณีใด ไม่อย่างนั้นผมจับเข้าสเปมไม่เว้นหน้า )