Boring Days | ขมเข้มละมุนละไม | Page 2

ศาสตราจารย์ชาวดัทช์ท่านหนึ่ง ผู้เชี่ยวชาญงานศึกษาด้านวิทยาศาสตร์มือหนึ่งในสิบของโลกหลากสาขา โดยเฉพาะสัตว์ทะเลและคาบเกี่ยว ที่ปัจจุบันวัยแปดสิบกว่า เกิดและโตมาในช่วงสงครามโลก เป็นทั้งครู เพื่อนร่วมงานและเป็นพ่อในทางวิทยาศาสตร์สำหรับผม ช่วงหลายปีที่ร่วมงานกันเราพูดคุยแลกเปลี่ยนในหลาย ๆ เรื่อง ทั้งวิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ สังคม ศาสนา การเมือง หรือแม้แต่เรื่องขำ ๆ

เคยบอกกับผมว่านักการเมืองที่ไหน ๆ ก็เหมือนกัน ล้วนแต่ “โกหก” ในวัยหนุ่มกว่านี้ผมไม่ค่อยเข้าใจความหมายมากนัก เพราะติดมายาว่าการเมืองในประเทศของเขาและในซีกโลกตะวันตกน่าจะดีกว่าความโสมมในบ้านเรา จนโตและเห็นบริบทการเมืองโลกตามที่เป็นจริงมากขึ้น จึงเห็นสิ่งที่พูดว่าเป็น “สัจจะ”

ช่วงเวลาประมาณหนึ่งเดือนที่ผ่านมาพิสูจน์สัจจะนี้ซ้ำ ๆ อย่างนับครั้งไม่ถ้วน ผ่านตัวเอกที่ภาพดีมากจนเหลือเชื่อ คือ ตัวนายกรัฐมนตรี อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ด้วยชาติตระกูล การศึกษา ภาพลักษณ์ บุคลิกท่าที การพูดจาที่ดูเหมือนจะมีเหตุผล มีน้ำหนัก น่ารับฟัง น่าเชื่อถือ

หากไม่ได้ติดตามและรู้จริงในสิ่งที่บุรุษหนุ่มผู้นี้พูด ฉาบฉวยผิวเผินไปตามข่าวก็คงไม่ยากจะหลงไหลคล้อยตาม ทั้งที่การให้เหตุผล คำอธิบายแต่ละครั้งนั้นแทบไม่อยู่บนเส้นตรงเดียวกัน เป็นเหตุเป็นผลที่ผลิตใหม่ตามกรรมตามเวลา และตามการถูกจับได้ไล่ทัน

กรณีการแก้รัฐธรรมนูญครั้งล่าสุดนี้อาจเป็นตัวอย่างอธิบายพฤติกรรมได้ชัดเจนอย่างมาก ที่เมื่อต้นปีพูดไว้อย่างหนึ่งว่าไม่เห็นด้วยกับการเปลี่ยนระบบเขตเลือกตั้งและจะต้องมีการทำประชามติฟังเสียงประชาชนก่อน ครั้นพอถึงปลายปีกลับให้เหตุผลที่กลับด้านไปโดยสิ้นเชิง ยกข้ออ้างแบบข้าง ๆ คู ๆ ว่า ฝ่ายค้านไม่เห็นด้วยบ้าง กลัวว่าจะถูกกล่าวหาว่าถ่วงเวลาบ้าง หรือคณะกรรมการที่ตัวเองตั้งขึ้นมาแล้วหากไม่ทำตามต่อไปเขาก็ไม่ทำให้ แต่นั่นก็ลักลั่นเลือกมาตามอำเภอใจแค่ ๒ ประเด็นจาก ๖ ประเด็น

Continue →

สิ่งที่จะเขียนอาจเป็นความคับแคบ ความไม่รู้ ความอ่อนด้อย หรือความโง่เขลาเฉพาะตัวของผมเองก็เป็นได้ ทั้งอาจเป็นความที่ไม่เคยอยู่ในอำนาจ ไม่คิดมีอำนาจ ไม่ได้อยู่ในวงจรโสมมของการเมือง สัมผัสกับสิ่งปฏิกูลที่เรียกว่า “ท่านผู้ทรงเกียรติ” และ “รัฐมนตรี” ตัวอักษรที่ถ่ายทอดความคิดนับจากบันทัดนี้อาจผิดทั้งหมดก็เป็นได้

หลังสิ้นการชุมนุม ๑๙๓ วัน และการขึ้นมีอำนาจของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จากแก๊งการเมืองประชาธิปัตย์ ดูค่อนข้างสอดคล้องกับทิศทางการเมืองโลกที่เข้าสู่ยุคการผลัดเปลี่ยนผู้นำเป็นคนรุ่นใหม่ กระแสอาจเริ่มที่ประเทศล้มละลายและอันธพาลโลกอย่างอเมริกา เพียงแต่ผมไม่มี “ความเชื่อ” ว่าบรรดาผู้นำเหล่านี้มี “ความสามารถ”

มองว่าทั้งหมดเป็นแต่เพียง “มายาภาพ” ที่ถูกสร้างเป็นกระแสผ่านวาทกรรมและการโฆษณาชวนเชื่อ

ในวันที่นายอภิสิทธิ์เข้ารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรี สุนทรพจน์แรกและกฎเหล็ก ๙ ข้อ ต่างได้รับการสรรเสริญ ทั้งประวัติเรียงความเมื่อวัยเยาว์ หรือคำบอกเล่าของพี่สาวที่บอกว่าน้องชายซื้อเสื้อผ้าเองไม่เป็น เป็นคนสมถะมาก ผมอาจจะเป็นเพียงคนส่วนน้อยที่ “ตั้งแง่” (โปรดย้อนอ่านบทความเก่า ๆ ) และมองว่าคนนี้คงไม่สามารถพาบ้านเมืองรอด เพราะขาด “สิ่งจำเป็น” หลายอย่างที่ผู้นำพึงมี

Continue →