Yearly Archives: 2007

นับถอยหลังและสวัสดีปีใหม่

เป็นอะไรกันไม่รู้หนอ นอกจากที่จะมีการจัดงานนับถอยหลังตามที่ต่างๆ แล้ว อีกหลายเรื่องกำลังนับถอยหลัง และรออยู่ โดยส่วนตัวไม่ใคร่จะใส่ใจกับปีใหม่เท่าไรนักครับ อย่าว่าขวางโลกขวางหวันเลยครับ เพียงแต่มันก็แค่อีกคืนนึงวันนึงเท่านั้นเอง เรากำหนดและให้ความสำคัญเอง จักรวาลไม่มีปี มีแต่ "รอบ" และรอบของแต่ละอย่างต่างกันออกไป เรื่องการเมืองก็นับถอยหลังกันไปนะครับ ว่าท้ายสุดแล้วเราจะมีนายกรัฐมนตรีเกรียนคนแรกของประเทศ ที่คนขานชื่อด้วย "ไอ้" หรือเปล่า ที่เห็นก่อนใครเพื่อนก็ ป๋าเหนาะ สิงห์สิบล้อวังน้ำเย็น นักเลงโบราณที่เคยออกมาขอโทษขอโพยว่าผิดไปแล้วที่ไปร่วมกับเหลี่ยม ด่าเหลี่ยมจนหยิบไม่ติด วันนี้ได้ข่าวว่าไปอินเดีย (ที่ฟอกตัวแห่งใหม่ของนักการเมือง) แล้วให้เมียมาออกหน้า ควบกิจการสิบล้อกับสโมสรฟุตบอลเรียบร้อยแล้ว นี่แหละยุคที่เขาว่าลอจิสติกสำคัญ ที่นี้ก็นับถอยหลังดูหน้าปลาไหล และน้ำยาของ ๔ เสือ กับ ๑ ไฮยีน่า กกต. ครับ อีกเรื่องนึงที่เก็บเป็นความกังวลมามานานแล้ว ใครที่ติดตามข่าวสารทุกวัน ฝากให้เตรียมใจกันให้มากหน่อยนะครับ … To be continue


Posted in หาพวกไม่เจอ

|
7 ความเห็น

แกงปลาทีง

กลับไปบ้านกลางเดือนพฤศจิกาถือเป็นโชคดีของผม เพราะเป็นหน้าน้ำ ลงทำงานในสวนยางไม่ได้ก็จริงแต่มีปลาให้กินเพียบ ทุกมื้อผมมีแต่ปลากับปลา ถูกอกถูกใจเชียวครับ ผมเป็นคนชอบกินปลา ไม่โปรดกินหมูกินไก่ และไม่กินบ้านกินเมือง "ปลาทีง" เป็นหนึ่งปลาที่ชอบ ภาษากลางเรียก ปลากระทิง ฝรั่งจับรวมไว้ในกลุ่มปลาไหล เป็นไหลมีเกล็ด คำใต้แปลกครับ อะไรเยิ่นเย้อตัดออกหมดและไม่ค่อยใช้สระเสียงสั้น จาก "กระทิง" จึงเหลือสั้นๆ แต่เสียงยาวขึ้นเป็น "ทีง" เรื่องการพูดคำให้สั้นลงเลยมีเรื่องขำๆ จะเล่าให้ฟัง เพื่อนผู้หญิงผมคนนึงเป็นชาวอำเภอป่าพะยอม พัทลุง ผมเลยแซวว่า เวลาสองแถวสายป่าพะยอมผ่านเขาจะถามว่า "ยอมมั๊ยน้อง ยอมมั๊ยน้อง" หรือเปล่า หวิดๆ จะโดนตบครับ


Posted in เรื่องเล่า

|

Tagged

|
5 ความเห็น

ข้อเสียของประชาธิปัตย์

เป็นพรรคการเมืองเพียงพรรคเดียวกระมังครับที่พอจะเรียกได้ว่าเป็นพรรคและเป็นสถาบันทางการเมือง เปลี่ยนหัวหน้ามาหลายคนและดำรงความเป็นพรรคการเมืองอยู่ได้ ก่อตั้งโดยหนึ่งในคณะราษฎร์เพื่อคานอำนาจคณะราษฎร์ด้วยกัน ผมเห็นการเปลี่ยนแปลงขึ้นๆ ลงๆ ในภาคใต้ของประชาธิปัติย์มาตลอด และเพิ่งจะมายึดครองได้แทบจะเต็มพื้นที่ก็ไม่น่าจะถึง ๑๕ ปี เป็นพรรคที่เรียกว่าไม่ได้ตั้งโดยหัวหน้าพรรค ของหัวหน้าพรรค และเพื่อหัวหน้าพรรคอย่างเช่นพรรคอื่น ไม่ได้จะหมายถึงไทยรกไทยหรือพลังนอมีนีเท่านั้นนะครับ ผมหมายถึงแทบทุกพรรคที่มีอยู่ เผอิญว่าผ่านไปอ่านบล็อกหนึ่งใน "ประชาถ่อย" เข้า ด่าว่าคุณอภิสิทธิ์ ไม่สง่างาม ลามถึงนิธิ เอียว ศรีวงศ์ อดีตพวกเดียวกันและอื่นๆ พลันเห็นนามสกุลเจ้าของบล็อก ก็ "อ๋อ" เข้าใจได้ ผมเป็นคนใต้แต่ก็อยากจะออกตัวว่าทะเลาะกับประชาธิปัตย์มาบ่อยครั้งมาก ตั้งแต่ครั้งท่อก๊าซไทย-พม่า จนถึงเรื่องเรืออวนปลากระตัก แต่โดยกรอบกว้างผมนับถือในหลายอย่างในความ "เป็น-อยู่-คือ" ของพรรคนี้ โดยเฉพาะเรื่องหลักการ คุณครับ..ผมเป็นคนใต้ ที่อยากจะบอกคุณว่าคนใต้เขาไม่สนใจถนน เสาไฟฟ้า ขอโน่นนี่จาก ส.ส. หรอกครับ … To be continue


Posted in ทัศนะ

|

Tagged , ,

|
8 ความเห็น

ขาดอาหารทะเล

สถานการณ์การเมืองร้อนๆ ทำนองซื้อกันยกภูมิภาค ซื้อกันยกพรรคผ่านไปอ่านเว็บไหนก็เห็นด่ากันขรม โง่บ้าง ควายบ้าง อะไรบ้าง ผมไม่ค่อยจะมองในทางนั้นมาก รู้สึกว่ามันเป็นปัญหาเชิงวิธีคิดและประวัติศาสตร์มากกว่า และอาจจะไม่ใช่เรื่องของการศึกษา ข้อมูลข่าวสารและความจนเพียงอย่างเดียวก็ได้ หนึ่งในบรรดาคำปรามาสที่ขำสุด คือ "เพราะไมได้กินปลาทะเล" ไม่ว่าต่อนะครับเดี๋ยวได้ตีกันตาย เอาเป็นว่ารู้ๆ กันว่าปลาทะเลมีบางอย่างบำรุงสมองทำให้ฉลาด เรื่องปลาทะเลทำให้ผมนึกถึงสมัยทำงานอยู่ที่สตูล ผมทำงานอยู่กับชาวบ้านแถบริมทะเล เรื่องมีอยู่ว่ามีป๊ะคนนึงบ้านอยู่ริมทะเล อาชีพหลักของแกตั้งแต่วัยหนุ่มยัน ๗๐ อยู่กับทะเล วางอวน หาปู หาปลาไปตามเรื่องตามราว แกผอมมากครับ ผอมแบบหนังหุ้มกระดูกแต่แข็งแรงไม่ค่อยจะได้ยินว่าเจ็บไข้ได้ป่วยกับใครเขา อยู่มาวันนึงมีแพทย์อาสาฯ มาตรวจโรคในหมู่บ้าน แกก็ไปตรวจกับเขาด้วย ด้วยความที่หมอเห็นว่าแกผอมมากผิดปกติ ลักษณะบางอย่างคล้ายคนขาดไอโอดีน เลยบอกแกไปว่า "ลุงขาดอาหารทะเล" เรื่องนี้เล่าให้ใครฟังหัวเราะกันท้องแข็งครับ ป๊ะแกสำทับกับใครๆ ว่า "หมอมันโง่ ว่ากูขาดอาหารทะเล"


Posted in เรื่องเล่า

|
3 ความเห็น

สำหรับคนชอบบิน

สำหรับหลายคนที่ชอบไปไวมาไว การเดินทางด้วยเครื่องบินได้รับความนิยมสูงขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เพราะค่าบินถูกลง บินสั้นๆ ไม่ต้องเอาของกินด้วยสายการบินต้นทุนต่ำ ชั่งวัดระหว่างการนั่งรถไฟรถทัวร์กับจ่ายแพงอีกหน่อย หลายคนเลือกบินใช่มั๊ยครับ บางที่ผมก็อยากบินเหมือนกันเหตุผลเดียวคือไม่อยากนอนบนรถทัวร์ แถมได้ดูโลกจากมุมสูง อย่างหลังเป็นเรื่องโปรดของผมครับ ความที่เป็นคนเรียนสายวิทยาศาสตร์ การได้ดูโลกจากที่สูงเป็นเรื่องน่าสนใจ ได้ดูการเคลื่อนตัวก่อตัว กระจายตัวของเมฆ ดูฝน ผมจึงเลือกจะนั่งริมหน้าต่างทุกครั้ง ภาพด้านบนผมถ่ายตอนไปหาดใหญ่ วันนั้นอากาศไม่ดี เห็นพื้นดินไม่ชัด ฝนตกเป็นช่วงๆ ตลอดทาง ขากลับบินฝ่าฝน ตอนขึ้นครื้นเครงดีครับ กึกกัก โครมๆ ตลอด ผมบินด้วยสายการบินที่แจกโก๋แก่เป็นหลักครับ บริการเขาดี ราคาไม่มีการเล่นซ่อนแอบ ระบุที่จะนั่งได้ แถมไม่คิดราคาสัมภาระที่น้ำหนักเกิน (ไปมาก) ของผมด้วยสิ ใจดีจัง ส่วนเรื่องเครื่องบินตกไม่กลัวครับ ตายก็ตายสิคิดอะไรมาก รถทัวร์ปีๆ นึงมีอุบัติเหตุมากกว่าอีก แถมผมนั่งรถทัวร์ไปปัตตานี ๑๐ … To be continue


Posted in หาพวกไม่เจอ

|
6 ความเห็น