หลังการออกรายการสดของคณะภาคประชาชนกับนายกรัฐมนตรี ทางช่อง ๑๑ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา มีความคิดเห็นออกมาหลากหลาย ส่วนหนึ่งอาจมองไปว่าเป็นการฮั้วกันซึ่งห่างไกลจากพื้นฐานข้อเท็จจริงอย่างสิ้นเชิง ทางหนึ่งมองว่าเป็นชัยชนะของฝ่ายรัฐ ชนะด้วยลมปาก ช่วงชิงพื้นที่และความเชื่อของประชาชนผู้รับชม ณ วันนั้น

ในฐานะที่เป็นคนหนึ่งของทีมงาน คณะเตรียมงานก่อนวันออกรายการสด ได้อยู่หลังกล้องตลอดช่วงดังกล่าว เห็นว่าอย่างน้อยที่สุด วัตถุประสงค์เบื้องต้นที่จะได้นำเสนอข้อมูลที่ถูก-ตรงนั้น เราได้ทำและบรรลุเป้าหมายในระดับหนึ่ง ที่จะได้ถ่ายทอด “ข้อความ” ส่วนใหญ่เคยกระจัดกระจายเป็นชิ้นข่าวเล็ก ๆ นายกฯ ได้ยอมรับ “ข้อเท็จจริง” หลายประการ ในนั้นภาคประชาชนได้ทำเป็นบันทึกในสิ่งที่นายอภิสิทธิ์ได้ยืนยันและเน้นย้ำไว้ ทั้งภาคประชาชนได้เน้นย้ำยืนยันข้อเท้๗จริง ข้อเรียกร้อง ผ่านการแถลงข่าวและเอกสารบันทึก เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา

วันรุ่งหลังการออกโทรทัศน์ ผมได้รับจดหมายน้อยฉบับหนึ่งจากผู้อวุโส ซึ่งเกิดทัน และมีส่วนรู้ระยะประชิดกับคดีพระวิหารเมื่อปี ๒๕๐๕ ส่งผ่านมาทางอีเมล สะท้อนความรู้สึกต่อการได้ติดตามการออกรายการวันนั้น สะท้อนตรงกับความรู้สึกหลาย ๆ ท่านว่านายกฯ เป็นผู้ได้รับประโยชน์สูงสุด และเป็นคนที่ฉลาดรู้ไปเสียทุกเรื่อง “รู้แล้ว ทำแล้ว กำลังทำ” แต่ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ข้อความฉบับเต็มของจดหมายด้านล่าง

ดิฉันคิดๆ ดูแล้วเห็นว่า การออกทีวี 3 ชั่วโมงเมื่อวาน คนที่ได้ประโยชน์มากที่สุดคือนายก เพราะแทนที่จะรับฟังข้อเสนอแนะของเรา มันดูเหมือนว่า ไม่ว่าเราจะเสนออะไร ท่านนายกท่านมีแต่

รู้แล้ว ทำแล้ว หรือไม่ก็กำลังทำ

ที่เราพูดไปทั้งหมดจึงดูเหมือนเปล่าประโยชน์ไปเสียทั้งสิ้น

นอกจากนั้นท่านนายกยังเปิดโอกาสให้ผู้อ่อนอาวุโสที่สุดของฝ่ายรัฐบาลคือนายชวนนทร์ซึ่งเป็นแค่เลขาฯ รัฐมนตรีลุกขึ้นชี้แจงเรื่องรายละเอียดที่ไม่มีความสำคัญ ทั้งยังทะลุกลางปล้องสอดขึ้นมาขณะที่อาจารย์สมปองกำลังพูด ซึ่งเป็นการเสียมารยาทอย่างแรงโดยนายกก็ไม่ได้ทักท้วง   อีกทั้งเปิดโอกาสให้ร.ม.ต.สุวิทย์เล่าอย่างละเอียดว่าไปทำอะไรบ้างที่บราซิลเพื่ออวดอ้างความดีความชอบและความเก่งกล้าสามารถของให้ประชาชนฟัง ซึ่งเป็นการเสียเวลาโดยใช่เหตุ

งานเมื่อวานจึงกลายเป็นฝ่ายรัฐบาลแก้ตัวและประกาศความดีความชอบของตัวให้ประชาชนรับรู้โดยมีเราร่วมเป็นพะยาน ผลพลอยได้อีกอย่างคือเป็นการหาเสียงไปในตัว

ถ้าในอนาคตเขาเรียกฝ่ายเราไปพบเพื่อหารือหรืออะไรก็ตามแต่ ไม่ว่าเป็นการเฉพาะหรือถ่ายทอดสดให้ประชาชนทั้งประเทศฟัง แล้วปรากฏว่ามันออกมาในรูปนี้อีก จะเกิดประโยชน์อะไร

คนที่ตั้งใจฟังโดยตลอดนอนคิดทั้งคืนแล้วอึดอัดใจมาก

สิ่งที่นายอภิสิทธิ์บอกว่ารู้แล้ว ทำแล้ว และกำลังทำนั้น สะท้อนผ่านคำชี้แจงของ นายกษิต ภิรมย์ รัตมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ในการประชุมรัฐสภาเมื่อสองวันที่ผ่านมา กรณี MOU 2544 และ TOR 2546 ที่รัฐบาลประกาศจะยกเลิกเมื่อเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว เกือบหนึ่งปีไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยนอกจากเอาเข้าที่ประชุมคณะรัฐมนตรี กรณีปราสาทพระวิหารก็เช่นกัน รัฐบาลแทบไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยกระทั่งถึงการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกที่บราซิล ซึ่งมาไฟลนก้นเอาเมื่อภาคประชาชนออกมาชุมนุมคัดค้าน เสร็จแล้วคุยโวโอ้อวดเป็นการใหญ่

ทั้งหมดนี้คือ “รู้แล้ว ทำแล้ว และกำลังทำ” แบบฉบับของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นักมายากลระดับโลกที่สามารถปั้นน้ำลายเป็นทุกอย่างได้

กรณีของนายสุวิทย์ คุณกิติ ผู้เป็นที่จดจำในกรณีของน้ำตาลทราย ๕ บาท ได้อวดอ้างความดีของตัวสุดจะพรรณา ทั้งที่เหตุการณ์จริงที่การประชุมมรดกโลกที่บราซิล รัฐมนตรีผู้นี้ งุ่มง่ามทำอะไรไม่ถูกทำอะไรไม่เป็นสักอย่างเดียว ที่พอเป็นเนื้อเป็นหนังได้บ้างก็อาศัยท่านทูตอัษฎา ชัยนาม เป็นคนไปจับเอาตัวแทนประเทศโน้นประเทศนี้มาปิดห้องล็อบบี้ ไม่งั้นก็อยู่ในสภาพหมาเน่าลอยตุ๊บป่องในน้ำ โผล่ตรงนั้น ตรงนี้ แต่ก็แปลกพอถึงท่าไทยกลับส่งกลิ่นหอมฉุย..สุดยอดวีระบุรุษ

วานนี้ผมได้รับจดหมายเขียนด้วยลายมือจากผู้อวุโส เป็น “ข้อสังเกตจากผู้ติดตามรายการอย่างใกล้ชิด” ที่สังเกตสังกากิริยาท่าทีของนายอภิสิทธิ์ สะท้อนตัวเขาอย่างคมชัด เนื้อความว่า

นายกอภิสิทธิ์ ชนะใจคนด้วยรอยยิ้ม แต่ถ้าพิจารณาอย่างลึกซึ้ง จะเห็นชัดเจนว่ายิ้มของท่านค่อนข้างพร่ำเพรื่อสำหรับการเจรจาระดับชาติ นอกจากนั้นรอยยิ้มของท่านยังส่อ “รอยเยาะ” เอาไว้

เกิดเพราะท่านรอบรู้และฉลาดเฉลียวกว่าเขาใช่ไหม

(อัปเดต ๑๕ สิงหาคม) วานนี้คุณผู้ชายท่านหนึ่งส่งจดหมายมาเป็นส่วนตัวตั้งเป็น “ข้อสังเกตที่ไม่ชอบมาพากล” ในเชิงตั้งคำถาม ดังนี้ว่า

ดูรายการท่านนายกพบเครือข่ายประชาชนคนรักชาติในที.วี.เมื่อวันที่ 8 แล้ว  อยากตั้งข้อสังเกตุที่ไม่ชอบมาพากลเลยว่า ท่านนายกพูดทำไมว่า ความระยำ (ขอโทษที่จำกัดความด้วยถ้อยคำไม่สุภาพ) ต่างๆ มันเกิดขึ้นก่อนหน้ารัฐบาลสมัยท่าน  แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ ตอนนี้ท่านก็เป็นนายกแล้ว  รัฐบาลของท่านจึงมีหน้าที่แก้ใขความระยำ (ขอซ้ำอีกที) เก่าๆ ให้หมดสิ้นไปไม่ใช่หรือ
 
ท่านพูดแบบนี้ฟังเหมือนปัดสวะพอให้พ้นๆ ตัวหรือยังไงกันแน่  ไม่น่าปล่อยคำพูดพล่อยๆ ให้หลุดออกมาจากปากคนระดับนายกเล้ย  หรือท่านคิดว่าท่านหว่านเสน่ห์กล่อมคนได้หมดทั้งประเทศ  คนที่ตั้งใจฟังท่านทุกคำพูดยังมีนะ
 
จากคนตาบอดที่หูไม่หนวก

มีใครเห็นต่างจากนี้ไหม…?