ตั้งแต่เมื่อวานที่หลานเริ่มลืมตากันแล้ว เมื่อวานเจ้าตัวสีขาวเทาลืมตา แล้วก็ร้องจ้าล่ะหวั่นเล่นเอาป่วนไปทั้งบ้าน เพราะแม่ลูกตาล (แจ๋น) หายไป ลุงสำลีเอย แมวใด ๆ เอย วุ่นกันหมด อาศัยผมไปจับ ๆ จึงนิ่ง ที่กังวลใจคือแล้วแม่มันไปไหน หาทั้งบ้านไม่เห็น จนแฟนน้องปล่อยตัวออกมา เข้าไปอนู่กันในห้องโน้นกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แม่ลูกตาลกลับมาทักอย่างก็เข้าสู่ภาวะปกติ เช้าวันนี้ดูหลาน ๆ เห็นลืมตากันหมดแทบทุกตัวแล้ว ข้างเดียวบ้างสองข้างบ้าง เปิดเล็กน้อยบ้างต่าง ๆ กันไป ตอนบ่ายใกล้ฝนตกแมวดำผ่านมา แวะมาดูหลาน ๆ ผมก็ได้ผู้ช่วยพาบรรดาตัวเล็กออกไปถ่ายรูปที่หน้าบ้านที่แสงเยอะกว่าข้างในหน่อย จัดฉากเสร็จสรรพก็ถ่ายไปทีละตัว ๆ พร้อมเสียงร้องระงมของนายแบบตัวแบบตัวน้อย เสียงเล็กแหลมเสียดแก้วหูใช้ได้ ระหว่างเปลี่ยนตัวนายแบบนางแบบบรรดาลุง ๆ พยายามจะแงะแง้มประตู ไม่ได้ห่วงหลานหรอกจะหนีเที่ยวกันมากกว่า ดีหน่อยที่แม่ลูกตาลไม่ค่อยวุ่ยวานกังวลกับเจ้าตัวเล็กมาก ไม่เหมือนสมัยที่คุณยายต้อยลูกอ่อน … To be continue →

หลังจากที่ลูกตาลหรือที่เรียกกันติดปากว่านังแจ๋น พุงกางกินจุมาร่วมสองเดือน เมื่อหลังวันเข้าพรรษา พฤหัสบดี ที่ ๒๙ เวลาเที่ยง ๆ นังแจ๋นก็พยายามปีนขึ้นไปบนตู้ลอยในครัวแล้วก็ตกลงมา ขึ้นไม่ไหว ผมอุ้มขึ้นไป นังแจ๋นก็เข้าไปอยู่ในตู้กระจก คุ้ยเขี่ยและหมกตัว อาการอย่างนี้เป็นสัญญาณอย่างนึงว่าคงใกล้เวลา ผมจัดแจงตู้ไม้ใบเดิมที่แม่ต้อยคลอดลูกมาแล้วสองครั้ง ทำความสะอาด ปูผ้า พอเสร็จแจ๋นก็ลงมาซุกตัวในตู้ แม่ต้อย สำลี สีดำ และพี่ ๆ พากันมาเฝ้า แมว ๆ คงรู้โดยสัญชาติญาณกันแล้วว่านับจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้น จากเที่ยงไปจนบ่ายสองกว่า ผมเฝ้าดูอาการ แจ๋นนอนนิ่ง ๆ ในนั้น ออกมานอนข้างนอกบ้าง ไปอึฉี่บ้าง แต่ไม่มีอาการชัด ๆ ว่าจะคลอดลูก ยกเว้นเวลามือไปแนบท้องจะรู้ว่าลูกแมวในท้องดิ้นและถีบตัวผิดปกติ แม่ต้อยเข้าไปดูแลใกล้ชิดมาก แจ๋นในฐานะที่ยังเป็นลูกแมวก็ออ้อนแม่กินนมแม่อยู่เป็นระยะ … To be continue →