ย้อนไปเมื่อปีที่แล้วหลังแก๊งกวนตีน (กกต.) หรือสามหนาห้าห่วงถูกตัดสินจำคุก ก็มีอันต้องสรรหาใหม่ ผมเคยปรามาสไว้สองสามเรื่องในตอนนั้น อย่างแรก คือ ถ้าให้ผู้พิพากษาเลือกก็จะเลือกมาแต่จากพวกผู้พิพากษาด้วยกัน และถึงใครจะออกปากว่า "เลือกอย่างไรก็ได้ไม้บรรทัด" ผมกลับมองว่าได้คนไม่ถูกกับงาน เพราะงาน กกต. (คณะกรรมการเลือกตั้ง) ถ้าจะให้ได้ประสิทธิผลต้องรุกไล่ เราไม่สามารถที่จะห้ามนักการเมืองซื้อเสียง ไม่สามารถห้ามชาวบ้านขายเสียง (ภายใต้สภาพความคิดและสังคมแบบนี้) ดังนั้น ทางที่เป็นได้คือการคัดกรองที่เข้มข้น ลักษณะของคนที่เหมาะกับงานจึงไม่น่าจะใช่คนที่ทำงานในทำนองนั่งอ่านกระดาษ นั่งรับฟัง แล้วตัดสินไปตามอักษร ความคิดผมในชั้นต้นขณะนั้น คือ ได้คนภาพดีแต่ไม่เหมาะกับงาน ความเชื่อนั้นของผมเริ่มจะเข้มขึ้น หลังจากพวกท่านๆ เข้ารับตำแหน่ง ประกาศเจตนาอะไรต่างๆ นานา แต่ไม่มีการกวาดบ้านจัดบ้านรื้อองค์กรเสียใหม่ ล้างแก๊งก๊วนเดิมออก ภาพต่างๆ ของความไร้ประสิทธิภาพและไม่เหมาะแก่การงานค่อยๆ ชัดขึ้นเมื่อครั้งลงประชามติรับ-ไม่รับร่างรัฐธรรมนูญ จ่ายเงินกันแต่คณะท่านจับไม่ได้สักราย ภาพของแก๊งก๊วนเดิมเข้มขึ้นอีกครั้งหลังเรื่องร้องเรียนเอกสารลับ มัน "แหม่งๆ" … To be continue →