ขอผ่านเรื่องการเมือง-บ้านเมือง เป็นการชั่วคราวนะครับ ด้วยเหตุผลว่ายังไม่ได้รับรายงาน อย่างที่บอกว่าสองสัปดาห์ที่หายไป (ไม่ใช่ ๑ ปีที่เหลี่ยมหายไป) แทบไม่ได้ดูข่าว ดูโทรทัศน์เลย วันหนึ่งมีธุระต้องไปที่ “วัดวังม่วง” เป็นวัดเก่าแก่และมีชื่อเสียงวัดหนึ่งของอำเภอฉวาง นครศรีธรรมราช เป็นวัดในนิกายธรรมยุติ มีประวัติศาสตร์เกี่ยวข้องกับพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๕ สมัยเสด็จประทับเพื่อทรงบัญชาการขุดลอกแม่น้ำตาปีด้วยพระองค์เอง เคยมีเรือนประทับที่บัดนี้ชำรุดทรุดโทรมและถูกรื้อถอนไปแล้ว วัดก็เปลี่ยนไปมากจากหลายปีก่อนแทบไม่เหลือเค้าเดิม อาคารเก่าถูกรื้อถอนไปเกือบหมด ตึกกุฏิเจ้าอาวาสก็โอ่โถงอย่างกับบ้านคนมีเงินราคาหลายล้าน เข้าวัดไปครั้งนี้ความรู้สึกอย่างเก่าหายแทบไม่เหลือ ไม่ใช่วัดวังม่วงอย่างที่เคยรู้จัก และโบสถ์หลังใหม่เป็นโบสถ์ “พิมพ์นิยม” แบบกรุงเทพ ไม่ใช่ศิลปะใต้แบบหลังเดิม ความจริงเป็นแบบนี้เสียแทบทุกที่ครับ อิทธิพลของโบสถ์ภาคกลางหรือกรุงเทพแผ่อิทธิพลเหนือแบบศิลปะประจำภาคในลักษณะเดียวกับที่เรารับเอาอิทธิพลของวัฒนธรรมชาติอื่นเข้ามา ไม่ต่างกัน พ่อแนะนำให้รู้จักต้นไม้ต้นหนึ่ง เรียกว่า “ต้นสาละ” บอกแค่นั้น ไม่ได้อธิบายต่อ ด้วยความที่ผมไม่ค่อยสนใจวิชาพฤกษศาสตร์นัก แรกทีเดียวเข้าใจว่าเป็นต้นสาละที่เกี่ยวข้องกับประวัติของพระพุทธเจ้า ทั้งตอนประสูติ ตรัสรู้และปรินิพาน ที่จริงสาละที่ว่านี้เรียกกันว่า … To be continue →