เป็นที่ลือกันก่อนนี้ว่าอาการสาหัสสากรรจ์ บ้างว่าสมองตายแล้ว ดูเหมือนว่า “จดหมายถึงคุณมะเร็ง” ของผมจะช้ากว่ากาล ไม่ทันเวลา “มัน” ใช้กรรมอันกระทำไว้เมื่อวานนี้ ๖ ตุลาคม ๒๕๕๒ คนขายชาติสิ้นลมหายใจ!! กรรมอันเคยก่อไว้ต่อพี่น้องพันธมิตรฯ และต่อตัวผม ไม่อโหสิแต่ถือว่าสิ้นสุด นับแต่นี้ขอให้ดวงวิญญาณไปยังที่อันควร ต้องตามกรรมที่กระทำต่อแผ่นดินและผู้คน ให้เป็นตามคำอันเคยสาบาน ต่อนี้ไปขอย่าได้มีเวรมีกรรมต่อกันอีกเลย ให้ถือเป็นสิ้นสุด

สมที่เขาว่า “สมัครบ้ากิน” และตายเพราะปากด้วยคดีชิมไปบ่นไปที่ยื่นเรื่องโดยคุณเรืองไกร ลีกิจวัฒนะ (ส.ว. ประเภทสรรหา) และด้วยความเป็นคนโกหกปลิ้นปล้อนตลอดเวลา พอมีอะไรทีก็โกหกทีพาตัวรอดไปครั้งคราวชนิดแถสุดลิ้นตะแบงสุดหยดน้ำลาย คราวนี้จึงถูกเรื่องโกหกเก่ามัดปากและถูกตอกลิ่มด้วย “ทำเอกสารย้อนหลัง” ซึ่งตีความตรงตัวได้ว่า “ทำเอกสารเท็จ” เรื่องเอกสารตอบโต้กับบริษัท ประเด็นที่ศาลรัฐธรรมนูญท่านยกมานั้น คือ “การขัดกันซึ่งผลประโยชน์” ตรงตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ มาตรา ๒๖๗ ไม่ใช่ประเด็น “ลูกจ้าง-รับจ้าง” อย่างที่นายสมัคร สุนทรเวช พยายามมาอ้างและเบี่ยงบิดให้เห็นว่าเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย จะเอากันให้ตาย คนถ้าความผิดเล็กน้อยกระไรจะไม่ทำผิดกับเรื่องใหญ่ ถ้าฟังคำวินิจฉัยของศาลฯ ครั้งนี้จะเห็นชัดอีกอย่างว่า นายสมัครเป็นคนโกหกตลอดเวลา ฟังการไล่เรียงคำฟ้องและการหักล้างของผู้ถูกร้องนานเกือบชั่วโมงก็พอจะเห็นเค้าลางเล็กน้อย พลันที่เริ่มอ่านคำวินิจฉัยประโยคแรกๆ ก็รู้คำตอบแล้วว่า นายสมัคร สุนทรเวช ต้องมีอันเป็นไปพ้นจากตำแหน่งด้วยคดีชิมไปบ่นไปนี้ ในทันที ไม่มีคำตอบอื่น