ว่าจะเล่าเรื่องไปแอ่วเมืองเหนือ เจียงฮายให้ฟัง ไปนอนที่แม่สายมาสองคืน แต่ก็ขี้เกียจๆ อยู่ประกอบกับโดนสะกิดเรื่องแยกดินแดนที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เขารวบยอดความเห็นถึงโจรแบ่งแยกดินแดนว่า “ไอ้พวกบ้า” จริงๆ มันก็บ้ากันหลายจำพวกนะครับ ถ้าแบบโจรนั่นเรียกพวกบ้า คือ คลั่งชาติ คลั่งชาติพันธุ์ ผมก็มีตัวอย่างพวกบ้าทำนองนั้นอีกเยอะ ไม่นับรวมพวกบ้าไอ้หน้าเหลี่ยมนะครับ (พวกนี้ปล่อยให้ง่าวต่อไป วันไหน ฯพณฯ กลับมาสู่ที่อันเคยสถิตย์ พวกบ้าที่ว่านี้อาจมีวาสนาถึงขั้นได้เดินนำหน้า’พระยาแรกนา’ ก็เป็นได้ แต่รับรองผมไม่อิจฉา) อาการบ้า ที่หมายถึงคลั่งที่ผมพูดถึงมันมีกันหลายระดับนะครับ อย่างย่อมๆ ก็คลั่งสถาบัน ก่อนนี้ก็เป็นข่าวอยู่ครึกๆ ตีกัน ยิงกัน คนไม่เกี่ยวตาย หรืออีกพวกพอถึงฤดูรับน้องใหม่เป็นต้องบ้า วิญญาณรักสถาบันและผีรุ่นพี่เข้าสิง รักสถาบันรักน้องขึ้นมาจับจิตจับใจ ต้องช่วยดูแลน้อง ต้องทำให้น้องร้องเพลงสถาบันให้ได้  ฯลฯ ผมผ่านมหาวิทยาลัยมาหลายที่ เห็นแต่ละที่ก็ต่างกันไม่กี่องศา แต่อาการแบบนี้เป็นชั่วคราวครับ เลยจากนั้นจะทำตัวให้สถาบันเสียชื่ออย่างไรไม่เกี่ยวแล้ว แบบเดียวกับอาการหมาเป็นสัดน่ะครับ พ้นเวลาก็เลิกบ้าไปพักใหญ่ (..ยังกะสัตว์ที่พฤติกรรมถูกควบคุมด้วยฮอร์โมนเพียงอย่างเดียว) … To be continue →