หลาน ๆ ลืมตาแล้ว

ตั้งแต่เมื่อวานที่หลานเริ่มลืมตากันแล้ว เมื่อวานเจ้าตัวสีขาวเทาลืมตา แล้วก็ร้องจ้าล่ะหวั่นเล่นเอาป่วนไปทั้งบ้าน เพราะแม่ลูกตาล (แจ๋น) หายไป ลุงสำลีเอย แมวใด ๆ เอย วุ่นกันหมด อาศัยผมไปจับ ๆ จึงนิ่ง ที่กังวลใจคือแล้วแม่มันไปไหน หาทั้งบ้านไม่เห็น จนแฟนน้องปล่อยตัวออกมา เข้าไปอนู่กันในห้องโน้นกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แม่ลูกตาลกลับมาทักอย่างก็เข้าสู่ภาวะปกติ

เช้าวันนี้ดูหลาน ๆ เห็นลืมตากันหมดแทบทุกตัวแล้ว ข้างเดียวบ้างสองข้างบ้าง เปิดเล็กน้อยบ้างต่าง ๆ กันไป ตอนบ่ายใกล้ฝนตกแมวดำผ่านมา แวะมาดูหลาน ๆ ผมก็ได้ผู้ช่วยพาบรรดาตัวเล็กออกไปถ่ายรูปที่หน้าบ้านที่แสงเยอะกว่าข้างในหน่อย จัดฉากเสร็จสรรพก็ถ่ายไปทีละตัว ๆ พร้อมเสียงร้องระงมของนายแบบตัวแบบตัวน้อย เสียงเล็กแหลมเสียดแก้วหูใช้ได้ ระหว่างเปลี่ยนตัวนายแบบนางแบบบรรดาลุง ๆ พยายามจะแงะแง้มประตู ไม่ได้ห่วงหลานหรอกจะหนีเที่ยวกันมากกว่า ดีหน่อยที่แม่ลูกตาลไม่ค่อยวุ่ยวานกังวลกับเจ้าตัวเล็กมาก ไม่เหมือนสมัยที่คุณยายต้อยลูกอ่อน ถ่ายรูปคราวนี้จึงราบรื่นกว่าเล็กน้อย

เจ้าขาวเทาตัวนี้เป็นน้องสี่ในบรรดาห้าพี่น้อง แต่ดูเหมือนจะลืมตาก่อนชาวบ้าน

สีดำตัวล่างเป็นตัวหัวปี ได้ชื่อแล้วว่าเจ้า “วุ้นดำ”

ตัวล่างสีน้ำตาลทั้งตัวเป็นน้องสุดท้องยังไม่มีชื่อ

ตัวล่างเป็นน้องรอง ลูกตัวที่สองของแม่ลูกตาล

ตัวเป็นน้องสามครับ มีสีน้ำตาลเกือบทั้งหัวพร้อมกับเสี้ยวคาดที่หน้าผาก

เอารูปหลาน ๆ มาชมให้ชื่นใจ พอดับทุกข์ทางใจในเรื่องดินแดน ที่ความร้อนรุ่มคับ-กรุ่นในอกไม่สามารถลดเพลาด้วยฝนที่นอกประตู