ผึ่งพุงที่เสม็ด

12 June 2010 – 20:48

เช้าวานซืน (๑๐ มิถุนา) เพิ่งตื่นไม่นาน ขณะรื่นรมย์กับกาแฟขมแก้วแรกของเช้า โจ้กอันจืดชืดผิดรสร้านอร่อย ปาท่องโก๋รสพอกินได้ ก็ได้รับโทรศัพท์ประมาณหักคอให้ไปเป็นเพื่อน จุดหมายปลายทางที่เกาะช้าง ไป ณ บัดเดี๋ยวนั้นเลย บอกไปว่าตังค์ก็ไม่มี ไม่ได้เตรียมตัวไรซักอย่าง เมื่อวานก็เตร่มาทั้งวัน ยังมิตอบรับขอเวลาหน่อย คือ จะปฏิเสธนั่นแหละ ครู่นึงก็โทรมาซ้ำบอก สงสารเลื่อนเวลาเป็นออกเที่ยงก็ได้ ..เออ เอาไง ไปก็ได้ จึงเป็นที่มาของ “ทริปเกาะเสม็ดกับน้องขนุนปุด”

มิรู้เรื่องอันใดเลย ผ่านทางมอเตอร์เวย์ที่คุ้นเคย แล้วก็ตัดออกเส้นนอกมุ่งไปจันทบุรี ผ่านป่าดงพงพี เห็นบรรยากาศสวนยางสองข้างทาง รถขนไม้ย้างแล้วให้นึกถึงบรรยากาศแถวบ้าน อย่างไรอย่างนั้นเลย จนใกล้ๆ จะถึงระยองจึงเพิ่งจะรู้ว่าจุดหมายปลายทางเปลี่ยนไปแล้ว เป็นเกาะเสม็ดที่ใกล้กว่า

คนพา ไปมายี่สิบกว่าครั้ง พอโทรศัพท์คุยกะแฟนแป๊บเดียวดันหลงทางซะงั้น หาทางเข้าบ้านเพไม่ถูก ส่วนผมเป็นที่พึ่งใด ๆ ไม่ได้เลย ไม่เคยมา ไม่ได้เตรียมตัว กว่าถึงท่าเรือก็ห้าโมงกว่า กระโดดขึ้นเรือที่ขนส่งชาวบ้าน เรือประมงลำใหญ่ ๆ ดัดแปลงสำหรับโดยสาร กว่าเรือจะพิรี้พิไรจะได้ออกก็เล่นเอาเกือบมืดกลางทะเล ไปทุลักทุเลตอนต่อรถอีกเพราะไม่มีผู้โดยสารจะไปยังที่หมาย “อ่าวพุทรา” ได้รถก็อึกทึกกึก ๆ กับเส้นทางโคลงเคลง เป็นปลักหล่ม ปุ่มป่ำ ขึ้น ๆ ลง ๆ ตลอดทาง อารมณ์ประมาณย้อนถนนแถวบ้านเมื่อยังเพิ่งสิบกว่าขวบ

ถึงที่ จัดการที่พักเสร็จ วางข้าววางของก็มุ่งหาของกินด้วยความหิว และหิว กินอาหารทะเลริมหาดด้วยบรรยากาศประมาณที่เห็น ความไม่รู้ของผมนึกว่าเสม็ดเป็นธรรมชาติที่ยังเป็นธรรมชาติ แต่ตั้งแต่แรกที่ถึงก็ก็รู้ว่าไม่ใช่ เราคาดเดาผิดไปเอง เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีแสงมีสี มีดนตรีมีอึกทึก บางที่บางแห่งก็เหมือนเธคผับเปลือย ๆ ที่แสงสีวิบวับหมุนวน ดนตรีครึกโครม เป็นได้ว่าเป็นความชอบของคนส่วนใหญ่ ประมาณอารมณ์เดียวกับที่ชอบไปคอนเสิร์ตกลางป่า ดนตรีกลางหาด หรือแดกเหล้าเล่นกีตาร์บนน้ำตก เสพสุนทรีย์แบบประหลาด ๆ น่ะนะ

อิ่มท้องก็ไปช่วยคนพาเสิร์ชหางานในร้านอินเตอร์เน็ต นั่งดูเขาสักผ่านกระจกและง่วงไปพร้อม ๆ กัน ถึงห้องก็ปลีกตัวไปดูดาวที่เต็มฟ้า สวยงามอย่างยิ่งในคืนที่มืดมิดไม่มีแสงจันทร์ บนฟ้ามีเมฆบาง ๆ มีแสงดาว และมีเสียงคลื่น (แต่ไม่ควรมีเสียงดนตรีอึกทึกนั่น) ดูดาวและเสพนิโคตินกักตุนสำหรับเวลาหลับ เลยเที่ยงคืนก็เข้ามุมชิดฝาแล้วก็หลับ ๆ ตื่น ๆ จนเช้า แง้มม่านเป็นช่องเล็ก ๆ ดูพระอาทิตย์ขึ้น ตัดสินใจอย่างไวว่าไม่ออกไปถ่ายรูป หลับต่อจนแปดโมงเช้า แล้วก็ออกไปสู่โขดหินเมื่อน้ำลง

เสร็จจากถ่ายรูปก็มานอนผึ่งพุงใต้ร่มไม้ ดูร่ม ดูเงา ดูแสงแดดและสีสันใบไม้ โขดหิน ท้องฟ้า ทะเล ที่เข้มและจัดจ้านขึ้น ก่อนลุกไปหาของกินที่แถมเป็นมื้อเช้าบ้าง เรียกหาที่หาบขายและสั่งร้าน ผสม ๆ กันไป พร้อมกาแฟขมรสธรรมดา ๆ สองแก้ว

เสร็จจากมื้อสาย กลับที่พัก แมวสองตัวมาเยี่ยมพร้อมแจ้งขอตรวจค้นสิ่งผิดปกติที่กองเสื้อผ้าผม

แมวจะทำไรก็เรื่องของแมว ผมลงไปนอนผึ่งข้างล่างครู่นึงก็กลับขึ้นมา อาบน้ำอาบท่าพอเย็นตัว ก็กลับไปร่มไม้เดิมกับม้าเอนสามตัวที่นอนอยู่โดด ๆ ไม่มีคนคุ้นหน้าและแปลกหน้ามาปะปน ที่ไปด้วยกันก็ตามอัธยาศัย อยู่คนละที่คนละทาง รอบหลังนี้เป็นการ “ผึ่งพุง” อย่างแท้จริง นุ่งกางเกงตัวเดียวลงไปนอนให้ลมผ่านพุงเล่นที่ม้าเอนตัวเดิม เนิ่นนานจนบ่ายสี่โมง..

แล้วก็ไปเป็นเพื่อนเฝ้าของขณะผีเสื้อสมุทรลงเล่นน้ำที่หน้าหาดพุทรา แถวนั้นฝรั่งจำนวนน้อย ๆ ยึดหัวหาดเป็นที่อาบแดด เล่นน้ำมาค่อนวัน ยังไม่มีวี่แววจะผละจาก

ก่อนจะห้าโมงก็กลับที่พัก เก็บข้าวเก็บของกลับมาขึ้นเรือที่ท่าเดิม แล้วก็ตกเรือเหมือนเดิมต้องรอเรือชาวบ้านอีกลำ ห้าโมงครึ่งเรือออก ใกล้หกโมงถึงฝั่ง ..มุ่งหน้ากลับกรุงเทพด้วยเส้นผ่านตัวเมืองระยอง ผ่านมาบตาพุด

ติดฝนที่พัทยาพักใหญ่ แวะกินข้าวค่ำและกลับถึงกรุงเทพตอนเฉียด ๆ เที่ยงคืน แวะซื้อของกินให้หลานที่รออยู่ที่บ้าน

ความเดิมประเด็นใกล้เคียงกัน

(บางทีระบบก็มั่ว ..แต่คลิกอ่านเถอะ)

• คุณอ้วนแมวบอส (0.500)
• แมวดำน้อย (0.500)
• กำเนิดลูกแมว (0.500)
• เรื่องแมว ๆ บอสอ้วน แมวต้อยและสีดำ (0.500)
• การจากไปของทายาทแมวบอสรุ่นที่ ๑ (0.500)
• หางนกยูงไทย แสดให้พอ (RANDOM – 0.277)

n/e   หมวด: ภาพ, เรื่องเล่า    Print